Buisiness CLass Heksen en onweer.:(

De zaterdagmiddag is begonnen met een bezoek aan mijn nicht in Duitsland. Aangezien ik haar al lang niet meer gezien had en ze in de achtertuin van Dusseldorf Airport woont was dit een mooie gelegenheid om even bij te kletsen. Hubby brengt me die kant op en na een gezllig hapje en een bak koffie gaat hij weer richting huis.

Met een flesje likeur 43 erbij is de rest van de avond  prima verlopen. Ze kende de 43 nog niet, net zoals ze door mij gewezen is op het FB spelletje Candy – crush……Ik hoop niet de uitwerking van de 43 het zelfde is als die van Candy-crush…….

Zaterdagochtend zijn we rond Half 6 opgestaan. Rustig aan een bakje koffie en dan was het plan om op het vliegveld samen een ontbijtje te doen, maar dat liep om te beginnen anders dan gepland. ( zoals wel meer die dag, maar daar kom ik later op terug.)

Rond 7 uur sluit ik aan achterin de de flinke rij van Delta, voor mijn Bagage-drop. Als je online ingecheckt hebt ( wat ik gisteren uiteraard al gedaan heb) hoef je alleen nog maar de koffers af tegeven. Niet dus, maar goed ik blijf rustig, niks aan de hand en geef antwoord op de vragen die mij gesteld worden.

Als ik de indruk heb dat het vragenuurtje voorbij is, zie ik dat mijn interviewer zich omdraait en weg loopt:  Just a moment. Ik zie hem druk bellend heen en weer lopen voordat ie weer bij me terug komt om te zeggen dat alles ok is. Na ja, geen vragen stellen Maya, gewoon doorlopen.

Vervolgens kom ik dan bij de incheckbalie waar ik eigenlijk zooooo klaar ben, maar wel het advies krijg om direct door de beveiliging te gaan omdat het daar druk is. En om 09.15 willen ze al beginnen met boarden voor de vlucht naar Atlanta.

Ik voer met mn nicht en haar man het slecht nieuws gesprek dat het ontbijt maar beter niet door kan gaan en onder tussen hop ik als een zakje magnetronpopcorn door naar doorgang C omdat daar de veiligheidshek is waar ik door moet. Ik stel voor om wel nog even samen een bak koffie te doen, maar om uitgebreid te gaan ontbijten, sorry jongens daar heb ik nu even de rust niet voor. “ Heej we zijn familie, we herkennen dat…….zouden wij ook niet hebben”.

Mooi, dan bestellen we 3 bakken koffie en roken we er nog 1 samen buiten en dan ben ik er weg van.

Aangezien hun mij op zondagochtend vroeg willen brengen en hun auto op een veeeeel te dure parkeerplaats hebben staan is de koffie voor mijn rekening.

3 coffee please….to go……small. Als de 3 bekers voor me staan leg ik een briefje van €10,- op de toonbank niet in de verwachting dat ik meer dan wat kleingeld terug ga krijgen.

De barman blijft me stoïcijns aan staan kijken en ik wil bijna zeggen : Ach laat de rest maar zitten dan……Maar ik moest €10,20 betalen……3 kartonnen bekertjes koffie…..small…..en ze waren dus echt niet te kachelen….Maar ja het zal de pret niet drukken. Over 2 uurtjes hang ik hoog in de lucht op weg naar mijn 2^e thuis. Op weg naar de shamrockshake, lemon – pie en vanilla coffee creamer J

De vlucht naat Atlanta verloopt voorspoedig. Volle kist en op wat hobbels, bobbels en kleine luchtzakken na was het weer goed te doen.

Naast mij zat een vriendelijke jonge Duitse man van ik schat mijn leeftijd. Net als ik vindt hij het best leuk om af en toe een praatje te maken maar tussendoor wil hij ook rust en een paar uurtjes slapen.

Ik begin mijn vlucht met GRAVITY, wel aardig maar denk echt dat je die in 3D moet zien.

Dan komt de chicken or pasta. Ik kies voor de pasta. Prima maaltijd. Bij het laatste stukje penne schiet ik snel een slaaptabletje mee naar binnen.

Als ik weer wakker word zijn we dik 5 uur onderweg…….hmmmm dat kan beter….en langer….maar goed. Soms slaap ik weer een half uurtje, dan ben ik weer n half uurtje wakker en zo gaat de tijd toch wel weer snel voorbij. Op Atlanta pakken we tijdens het dalen en de landing nog net even de staart van een noodweer mee…..lekker hoor.

Als ik op Atlanta kom ben ik overal, net als eerste; en ben binnen no time overal doorheen en heb mijn koffer alweer ingeleverd.

Als ik nog n uurtje moet wachten kijk ik eens goed om me heen of ik mensen zie met e-sigaretten…….Als ik vraag of je in de terminal mag e-smoken is het antwoord: Nope, dus ik besluit uit beleefdheid toch maar even de smokingroom op te zoeken.

Als ik daar op mn gemakkie even zit te dampen krijg ik echt aanspraak van alles en iedereen, wat een onzin dat ze je hierheen sturen enz enz. Maar goed….na een paar teugjes ben ik weer verzadigd en kan ik verder.

Maar dan……dan begint de horror film weer opnieuw. We kunnen gaan boarden.

Er wordt omgeroepen dat de vlucht helemaal vol geboekt is. Tja mooie info maar wat heb ik daaraan? Dat zal later blijken. Ik moet namelijk boarden in zone 3 ( de laatste).

Als ik aan de beurt ben wordt mijn speciaal aangeschaft, om problemen te voorkomen, Carry – on koffertje weer zonder enige uitleg ge- labeleld.

En ik moet even blijven staan….. De meid die de incheck doet, gaat verder met de rest van de passagiers en daar sta ik dan met mn goed fatsoen. Ik spreek de meid aan en vraag haar wat de bedoeling is. Die koffer gaat het ruim in…….

Nou ik kan je zeggen: mijn lontje was al erg kort maar stond nu op exploderen. Ik zeg tegen haar dat mn laptop, persoonlijke spullen er in zaten. Ze zegt : Dan moet je die eruit halen en draait zich om en gaat weer verder aan haar werk.

Dan ben ik ook gek en loop wederom met mijn gelabelde koffer het vliegtuig in. So far So good.

Tot ik ter hoogte van rij 27 (nooduitgang ben ) en de koffer letterlijk uit mijn handen gegrist wordt door een BCB. ( Buisiness class Bitch) (Dat vond ik achteraf wel een gepaste naam voor haar) Ik heb eerst nog aan Eukalipta gedacht maar ik kon nergens een bezem vinden…….

Toen ik haar vroeg wat daar de bedoeling van was snauwde ze dat die tas het ruim in ging. Ik snapte nog steeds niet waarom en zei nogmaals dat er een laptop en persoonlijke spullen in zaten. Dan moet je die eruit halen werd er terug gesnauwd. Toen ik haar nogmaals vroeg om uitleg waarom die tas het ruim in moest kreeg ik als antwoord : No discussion and get your ass out of the ile……and sit down here.

Toen ik net mijn laptop gepakt had griste ze wederom de tas uit mijn handen. En nu was Maya boos: Ik griste de tas met dezelfde passie weer terug en maakte haar op niet mis te verstane wijze duidelijk dat : i’’m still not done was……….

Ik moest opschieten. Ik kon nog net mijn paspoort uit de tas halen voor ze wederom de tas uit mijn handen griste, maar nu voorgoed. Voor ik er erg in had liep ze met de tas weg. De rits stond nog open omdat ik geen gelegenheid meer had om die dicht te maken.

 Ik plofte bijna. En de mevrouw langs mij die alles mee gekregen had ook. Die zat met open mond van verbazing te kijken. De man die voor me zat had al een aanzet gemaakt om te helpen met een schriftelijke klacht. De man aan de andere kant probeerde me rustig uit te leggen waarom mijn tas weg moest zodat ik daar in ieder geval begrip voor zou hebben. De kasten boven de stoelen waren vol, er was geen plaats meer…….ohhhh ja, dat snap ik, maar de manier waarop ik nu dus aangesproken werd bevalt me totaal niet. Maar goed ik zat op de plaats waar de BCB me bevolen had te gaan zitten. Het was wel bij een nooduitgang, dat dan weer wel.

De laatste man die het toestel in kwam, bleef bij mijn stoel staan en claimde dat het zijn stoel was.

Ja jammer dan……meld je maar bij de BCB. Ze kwam me vragen wat mijn oorspronkelijke plaats was : i HAVE REALY NO IDEA!( met een veeeeeel te overdreven vriendelijke smile op mn face). Jij maakt hier een drama over een tas die t ruim in moet. Daar zitten mijn boardingpassen in. Ga maar kijken BITCH! Uiteindelijk was er nog 1 plaatsje vrij voor deze meneer 31 C ( J dat zou kunnen kloppen)

Het heeft vervolgens de hele vlucht geduurd om een beetje af te koelen. Tijdens het uitstappen heb ik om de naam van de BCB gevraagd, welke ze me vriendelijk gaf maar me vervolgens met een forse duw aan de kant duwde omdat ik in de ile stond….. Nu even niet, maar daar ben ik echt nog niet klaar mee!

 En het mooie was: In Orlando stonden pap en mam me op te wachten: In koor was het eerste wat ze vroegen : WAAR IS JE HANDBAGAGE?

Maar goed, nog even mn verhaal eruit “” gekotst””  en met 1 koffer en 1 handbagage ging het dan richting appartement.

Lekkere Nasi met Sateh.

Daarna natuurlijk zoals altijd even naar de buurtsuper om boodschappen te doen. Het systeem met de muntjes hebben ze hier nog steeds niet uitgevonden. Overal waar je kijkt staan losse karren en ze hebben hier 2 of 3 man personeel die de hele dag die karren aan t verzamelen zijn.

Naast de buurtsuper hebben ze een grote keten neer gezet. Zo doen ze dat hier Hubby:

Als we terug zijn is het tijd voor Key-Lemmon pie met een bak koffie.

Heerlijk, deze keer heeft pap de Lemon pie zelf gemaakt! Ze zijn volgens mij een beetje aan het veramerikaanen...:)

Mijn koffers laat ik deze avond voor wat het is want met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ben ik morgen niet al te laat wakker en heb ik die 3 keer opgeruimd tegen de tijd dat rest net wakker begint te worden.

En inderdaad. Het is nu maandagochtend 07.15 uur. De blog is al zo goed als bijgewerkt. Ik moet alleen nog even online plaatsen maar daar heb ik t wifi wachtwoord voor nodig en dat heb ik nog niet……(het is een andere als waar ik met de foon op zit).

Rond 4 uur was ik voor de eerste keer wakker. Met n slaaptabletje heb ik het tot half 6 weten te rekken. En nu natuurlijk wel een beetje gammel, maar nog een keer lekker omdraaien en nog een uurtje slapen is geen optie.

Vandaag gaan we waarschijnlijk richting Oviedo, Alte Monte en vanavond naar de city-walk. Daar zijn veel activiteiten ivm St Patricks day. Schijnt gezellig te zijn. We zullen zien!

En tja het weer is goed! Gisterenavond in het appartement de airco aan moeten zetten anders was het echt veeel te warm.

Vandaag is er wel wat regen gemeld, maar een eerste dag even een shopping mall doen is niet sjlecht :) :) :)

Tot blogs!

PS: ik krijg op het moment van schrijven van deze blog een berichtje van een collega dat gisteren door een kist van DELTA, van Orlando naar Atlanta, een deel van een vleugel verloren is.......Ik wist het.....die kist was BEHEKST door een BCB!

ma 17 mrt 2014, 10:33

Delta Airlines verliest deel vleugel

Een vliegtuig van Delta Airlines dat op weg was van Orlando naar Atlanta is zondag een paneel van een vleugel verloren. Het toestel kon veilig landen.

Het vliegtuig, met 179 passagiers aan boord, kwam aan de grond op een vliegveld in Atlanta, weet CNN. Een zegsman van de Amerikaanse vliegtuigmaatschappij spreekt van een 'ongewoon incident.' "De problemen met de vleugel hadden geen invloed op de reis", aldus de woordvoerder.