Over Stand - by reizigers en klotsende oksels.....

Mijn eerste vakantiedag, de vliegreis zit erop.
De rit ging samen met Hubby tegen 6 uur richting Dusseldorf.
In tegenstelling tot vorig  jaar reden we de parkeerplaats al mopperend op.......1,80 euro ( PER KWARTIER)......ach ja, over een uurtje of 12 mag ik overal gratis parkeren, winkelwagentjes pakken en gratis een plasje doen.

Als we binnen zijn drop ik eerst mijn bijna niet te sjouwen koffer.
Bij de incheck-balie vraagt het vrouwke vriendelijk of ik een stand-by reiziger ben.....
Mijn van gezonde spanning iets te klamme oksels beginnen onmiddellijk te klotsen.
Pardone Moi?
NEIN!
Ik bespeur geen enkele reactie......het zal wel goed zijn.

Dan is het tijd voor ons jaarlijkse starbucksmomentje op Dusseldorf airport.
Als dat momentje voorbij is nemen we afscheid.

Binnen 10 minuutjes ben ik overal doorheen en zit ik bij de gate om in te stappen.

In het begin zit ik alleen in een rijtje van 2 bij het raam.
Plots komt er een man naast me zitten die nog niet boe of bah knikt of zegt.
Ik verwacht geen hartverwarmende knuffel van iemand die middels zijn eigen boeking bepaald heeft dat ie langs me mag zitten, maar een klein knikje kan er toch uit beleefdheid wel vanaf...........
Niks van dat alles......dat wordt gezellig.........

Als we goed en wel in de lucht zitten vraag ik beleefd of ik er even door mag om mijn tas te pakken. Ik pak de spullen uit mijn tas waarvan ik denk dat ik ze tijdens de vlucht nog nodig heb.
Als ik net gehurkt bij mijn tas in het gangpad zit hoor ik achter me een vriendelijke mannenstem: Of hij er even met de cateringkar door mag.......
Tuurlijk......
Nadat we iets te drinken krijgen doe ik een nieuwe poging om nog wat spullen uit mijn tas te halen, als ik weer diezelfde mannenstem hoor.
Hah altijd jij in dat gangpad als ik er door wil.......
Mwah je kunt het ook anders bekijken: Steeds als ik iets uit mijn tas wil pakken moet jij er met je stomme kar door.
Hij kan het "grapje" gelukkig waarderen.

Zodra de welbekende vraag: "Chicken or Pasta" gesteld wordt kies ik voor de pasta, vat mijn strip Lormatezepam en druk er eentje door.
Als we het eten op hebben en de lormetazepam zijn werk begint te doen zitten we goed en wel 2 uur in de lucht.
De 8 uren daarna ben ik afwisselend een kwartiertje wakker en slaap weer een uurtje.
Het gaat allemaal redelijk vlot.

Als ik op Atlanta bij de Border security kom zie ik dat het erg druk is.
Ik heb nog precies een uurtje de tijd om mijn volgende vlucht te halen.......
Alweer klotsende oksels.
Koffer ophalen en opnieuw door de veiligheidscheck.
Met een beetje extra inspanning haal ik net voor de deur dicht gaat mijn volgende vlucht.


Binnen een uurtje ben ik in Orlando........Alleen mijn koffer niet.....
Pap en mam staan me op de gebruikelijke plek op te wachten.
We wachten en wachten, maar mijn koffertje komt niet over de band.
Alweer klotsende oksel, alleen nu in iets mindere mate......Als DELTA mijn koffer heeft kwijtgemaakt moeten ze zorgen dat er vervangende kleding komt voor de tijd hier en voor op de terugweg.........Zou ik met een budget van 400 dollar wel weg mee weten hier......

Dan maar even melden bij de balie van Delta.
Yep, hij stond nog op Atlanta en komt met de eerst volgende vlucht naar Orlando.
We krijgen het rechtstreekse telefoonnummer van Debby, (de medewerkster van de balie) en we moeten haar om 20.00 uur bellen.

Vervolgens gaan we eerst even naar "huis", waar mam een overheerlijke pan spagetti heeft klaar staan.

Mijn kamertje is nog net als het vorig jaar.

Na het eten bellen we met Debby.

Er wordt het nodige over en weer gehoneyd en gedarlingd, zoals alleen de amerikanen dat kunnen, maar de koffer is er.

Dan maar weer richting vliegveld, vervelend, de WalMart ligt om de hoek.

Ik had aan toiletspullen helemaal niks mee genomen, dat hebben ze hier ook allemaal, dus ik moet een paar noodzakelijke boodschappen doen......

Ow ja, deze is echt lekker! Lijkt een beetje op toverballen ( van vroeger) maar dan met mintsmaak......

Als de boodschappen binnen zijn gaan we naar huis waar mijn lang van te voren bestelde stukje lemon-pie met een heerlijk bakje koffie klaar staat!

En dan.......is het dik 23.00 uur, ik zou om moeten vallen van de slaap, maar ik kan het nog net aan om de blog te schrijven.

Bij jullie is het breakfast-time, dus ik wil de trouwe ochtendfans niet teleurstellen.

We doen nu nog ff een drankje en gaan dan slapen, ben erg benieuwd hoe laat ik straks wakker ben.

Resultaten uit verleden zouden zeggen tegen uurtje of 5.......

We will see......