Blij zijn: wakker worden en beseffen dat je niet hebt gedroomd

En blij was ik, toen ik vorige week donderdag wakker werd.
Ik moest even wennen aan het idee dat ik echt naar Jamaica, Mexico, Haiti en Cayman eilanden ga.
Naarmate het meer tot me door drong waar ik heen ging ben ik gaan surfen op het internet.
Kijken hoe het er daar uitziet en wat er allemaal te doen is.


Cayman



Jamaica

My God!

Ook bekijk ik de foto's weer eens van onze eerste cruise naar Key West en de Bahama's met de Majesty of the Seas.
De Majesty was erg indrukwekkend destijds, maar vergeleken met de Freedom of the seas is de Majesty maar een bijbootje lijkt het wel.

Heeeerlijk, lekker genieten, cultuur snuiven, stranwandelingen maken en niks doen.
Niks doen is overigens een kunst die ik als het echt moet tot in de puntjes beheers.....
Genieten van het moment en beseffen dat er echt even helemaal niks MOET.

Zoals ik eerder voorspelde begon de tijd al een beetje te kruipen afgelopen week.
Zeker nu deze cruise erbij gekomen is heb ik nog meer om naar uit te kijken en zal de tijd nog tergender voorbij kruipen de laatste 4 weken voor vertrek.

Wat ik wel heel erg jammer vind is dat ik deze ervaring wederom niet kan delen met mijn hubby.
Ik wilde een eigen zaak en nu zit hij ermee te kijken. (aldus hubby)
3 weken sluiten is natuurlijk geen optie.

Maar ook voor hem zit er een voordeel aan MIJN reis........ 70% van het gewicht in m'n koffer op de terugweg is voor hem.
Zijn "werk kleding" is in de states of united Amerika spotgoedkoop.

Maar fijn om te weten en te voelen dat hij het me van harte gunt!

Voor de rest van de afgelopen week geen bijzonderheden.
Met uitzondering van het feit dat ik zondagochtend voor het eerst een thriller op eurosport gezien heb........(wat een wedstrijd).
Vlak daarna sprak ik pap: "Ik heb ook een thriller gezien op sopcast, Waalwijk - VVV:4-0."

Nou volgens mij valt die meer onder de categorie Horror....

De meiden op het werk hebben een gezellig etentje gepland op 21 maart. Zeg maar: Jaarlijkse meidendag. Het is een beetje traditie aan het worden. Ik kan er jammer genoeg niet bij zijn. Maar ja, mijn alternatief voor die dag is ook niet verkeerd.





Voordat ik aan deze blog weer een einde ga breien, kijk ik nog even op mijn count down appje om jullie te vertellen dat het nog: 1 maand, 3 dagen, 14 uur, 39 minuten en 12 seconden, duurt voordat ik de lucht in ga.