Frank vraagt zich af waarom we naar huis gaan met dit mooi weer.....
Tja er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan.
Rustigaan kachelen we naar het vliegveld, waar we eerst de auto inleveren. Dan komt het spannendste gedeelte.
De weegschaal van jezelf is meestal niet precies hetzelfde als die van DELTA.... We zitten op het randje......1 x 50 lbs, 2 x 49 lbs en 1 x 35 lbs......en we sjauwen ons een dubbele hernia aan de handbagage.
Ken net!
Als we de koffers ingeleverd hebben stomen we door naar de security. En ja hoor.....ze sturen me naar een glazen kooi waar ik in moet blijven staan.....geen uitleg over hoe of wat en ik kan geen kant meer op.
Er komt een grote stevige meneer van de beveiliging naar me toe die zegt: show me your hands... Ik werk netjes mee.
Ik vraag aan hem: what's going on?
Well honey, you better tell me!
Ik heb niks te verbergen dus 't zal wel goed komen maar ik kan je vertellen dat het niet fijn voelt zonder uitleg..... Kennelijk was ik er willekeurig uitgepikt voor een extra controle.
Tja, waarom zou ik dat ook eens niet hebben......
Dan is het tijd voor mijn laatste Starbucksmomentje. Om 13.00 uur wordt het tijd om in te stappen en precies op tijd vertrekken we naar Atlanta. In Atlanta hebben we
1,5 uur de tijd om even iets te eten en kan ik nog snel even een toetje roken. Om 15.45 uur wordt het tijd om in te stappen. De kist zit nog niet half vol, dus ruimte genoeg...
Pap weet zelfs een hele middenrij te claimen.....Die kan dalijk naar bed.
En dan "are we ready to take off."
Na een "niet te kachelen" stukje kip met tuinbonen is het tijd om te gaan slapen. Met een beetje hulp van een slaaptabletje light, weet ik het vol te houden tot 6 uur. Kennelijk heb ik door al het gehobbel heen geslapen want pap en mam konden de slaap niet vatten omdat de kist behoorlijk op en neer ging.
En dit noem ik nog eens wakker worden....
En dan............vergeten we op de parkeerplaats van het vliegveld de hoedeplank van onze auto.....(alsof die er nog bij gepast had......)
Zo te lezen was het een geweldige tijd in Amerika met ook niet een slechte aankomst in Nederland. Jammer van de hoedeplank.... misschien hebben ze die nog ingeleverd bij de ingang van de parkeerplaats??
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor de blog, het was heerlijk meegenieten en liet de tijd ook weer wat vlugger gaan voor ons.
Welcome home !
BeantwoordenVerwijderenOok ik wil je bedanken voor het ons dagelijks mee laten genieten van die mooie tijd in Florida. Het maakte het aftellen voor ons inderdaad veel aangenamer :-)
Greetz,
Patrice
Wat een heerlijke dagen hebben jullie gehad, daar kun je weer maanden op teren en jaren op terug kijken.
BeantwoordenVerwijderenWelkom thuis, en bedankt dat ik mocht meelezen
Groetjes Marja
Bedankt voor het meelezen. Wij hebben er van genoten, en jullie ook zo te lezen.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad jammer van de hoedeplank. Ik zou er een telefoontje aan wagen. Nee heb je en ja kun je krijgen.
Jullie kunnen weer terug kijken op een mooie tijd.
Jammer dat het voorbij is. Leuk dat wij mochten meelezen.
BeantwoordenVerwijderenWelkom terug in Nederland. Succes met de jetlag.
Ach, wie draagt er tegenwoordig nog een hoed, dus wat maal je om die plank. Toch? Maar sneu hoor, als het zulk lekker weer is en je bent nog volop aan het genieten en je toch naar huis moet. Wel een lekker vlucht met zoveel lege plekken. Er gaat niks boven een gestrekte overtocht ;-). Even doorbijten nu ivm de heimwee en de jetlag en...vooral met ons mee blijven lezen. Je bent nummer 100 van de vaste volgers, dus er is hier een glaasje op gedronken, Jammer dt we het niet in de Crab Shack konden vieren!
BeantwoordenVerwijderenHelaas is jullie trip weer ten einde en zo ook jullie blog. Wij hebben elke dag genoten vd verhalen met de bijbehorende fotos. Nog een kleine 2 maanden en dan gaan wij jullie vermaken met onze dagelijkse verhalen.
BeantwoordenVerwijderenJaja ik weet het, onze blog van december is nog niet helemaal af, maar het einde nadert ;-)
Groetjes,
Pieter & Petra "PenPe"